این هفته ای که گذشت هم جذاب بود. از اخبار منطقه‌ای و سیاسی و داخلی و حکومتی و فوتبالی که بگذریم، اتفاقی خاص و تجربه‌ای نو در زندگی‌ام داشتم و آن زلزله بود.
زلزله اتفاق عجیبی است. این که همه با آن درگیر می‌شوند. همه‌ای در سطح چند استان... البته این حد از درگیری هم جالب است. این که من و همسایه کناری مان که ماهی فقط یک سلام گذری می‌کنیم حالا همگی با درک یک تجربه هراسناک می‌شویم...
الحمدلله کمتر فضای روشنفکرانه را دیده‌ام و با ادا و اطوار مردم مشکلی ندارم.
ولی همچنان با این مساله مشکل دارم که تفکر ارزشی چرا در ایران قدرت داشته و چه باید کرد؟
آیا نخبگان اساسا به وجود آورنده‌ی سنت‌ها و این تفکر بوده اند؟ (توهم توطئه وار)
یا راهی جز ادامه‌ی سنت‌ها نیافتند و آب شدند تا به آرامی درستش کنند؟؟
حالا مساله‌ام با این قدیمی‌های ارزشی حل شده و با هم نسلانی روبرو ام که به هیچ صراطی مستقیم نیستند و در هیچ بندی نیستند که بتوانم آن بند را بکشم و به راه راست هدایتشان کنم. باید بیش‌تر درباره‌شان فکر کنم...
درست که خیر همان زیبایی نیست، ولی انفعال هم با روشنفکری فاصله دارد!
اگر ریشه‌های انفعال جهل یا همرنگ شدن باشد چه؟
روشنفکری پدیده‌ای کاملا عاقلانه و خودآگاه است.
کَانُوا قَلِیلا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿١٧﴾ وَبِالأسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿١٨﴾ وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿١٩﴾ وَفِی الأرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿٢٠﴾ وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾
یکی از نیازهای بسیار مهم فرد که رو به نابودی است. گوشی ها و رسانه‌ها تا دستشویی هم رهایت نمی‌کنند!
خلوت مقدمه‌ی یک تفکر جرقه‌ای و طوفانی است.
خیلی اومانیستی نگاه کنی، خداوند 5 بار تکلیف کرده که خلوت کنی...
به نظر جامعه مجموعه ای از افراد است که در حالات مختلف یک سوگیری دارد و با اکثر اجزاء خویش متناقض است: برآیندی عجیب!
