انجمن‌طور: بار سنگین شخصیت حقوقی

بسیار تلخ است و گاه شیرین و دلچسب که نامت را به کار و منصب و عناوینت وصل می‌کنند. آن‌چه که آزاردهنده است، این که شاید من برای خودم مرزهای ذهنی از جدایی محیط کاری و محیط دوستی کشیده باشم؛ اما این فقط در ذهن من صدق می‌کند و بار شخصیت حقوقی همیشه و در هر لحظه در نگاه تمام اطرافیانم سنگینی می‌کند. البته در این مورد فرقی ندارد که شخصیت سیاسی باشی یا هنرمند و ورزشکار.

درس آموخته: در ضرورت

تلاش می‌کنیم و درس نمی‌گیریم و فراموش می‌کنیم.

بقولی: ملتی که تاریخ خود را نداند محکوم به تکرار آن است.

این برای جامعه! اما در مقیاس خرد تر هم صدق می‌کند. ما چقدر درس می‌گیریم؟

بقول پیامبرمان: مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود.

(شرح حکایت در لینک)

---

تمام این‌ها انگیزه‌ای شد تا در دسته‌بندی موضوعیِ این بلاگ، «درس آموخته» متولد شود. قطعا «انجمن‌طور»ها زیر مجموعه‌ای از این دسته‌بندی است.

انجمن‌طور: مهر «تقدیر»

امروز یکی از دوستان چند‌سال بالایی‌ام که اتفاقا نظرش برایم صائب بود، پس از این دوره‌ی طولانی از من تشکر کرد و خسته نباشیدی گفت که خستگی را از جانم رهاند. البته که آدم احساسی‌ هستم و شاید هر انسانی هم از تقدیر بدش نیاید. اما مهم‌تر از تقدیر، این است که به راهی که طی کرده‌ای مهر تایید بزنند! راه من یا بقول سورنا(خواننده هیپ‌هاپ) نگار من بالغ شده و افرادی به آن افتخار می‌کنند! 

دیدن موفقیت فرزندت از موفقیت خودت شیرین‌تر است.

انجمن‌طور: تنفسی دوباره تا خروشی دیگر

چشمه‌های خشک‌شده‌ی این وبلاگ و تفکراتم دوباره جوشش گرفته و انرژی‌ای که برای مدت‌ها صرف کارهای اجرایی انجمن علمی می‌کردم بازهم به تئوری‌ها معطوف خواهد شد. بسیار خوشحالم که بعنوان یک دانشجوی ۲۲ ساله تجربیات بسیاری اندوختم و حالا بسیار خوشحالم که می‌توانم از این کارهای اجرایی فاصله بگیرم و دوباره در تئوری‌ها غرق شوم؛ دوباره به لاک خودم فرو روم و به تقویت فردی خویش همت گمارم. اما می‌دانم که با تمام مشقت‌های فعالیت‌های اجرایی، موجودی نیستم که به چاردیواری و لاک خودم اکتفا کنم و شاید در سال‌های آینده و درگیر این گونه فعالیت‌های اجرایی شوم. آن‌چه که الان اهمیت دارد،‌این که در این فرصت تنفس میانی، حداکثر تلاش خود را برای تحصیل و جمع آوری و پردازش اطلاعات و تئوری‌ها داشته‌باشم و خیلی قوی‌تر از الان دوباره قدم به فعالیت‌های «واقعی» بگذارم!

انجمن‌طور: ترین

اگر قرار باشد در اهمیت چیزی بنویسم، از «ساختار‌های اجتماعی» می‌نویسم.

اگر قرار باشد صفتی از انسان را ستایش کنم، قطعا «مسئولیت‌‌پذیری» را می‌ستایم.

انجمن‌طور: یک سخنرانی انگیزشی(؟): چگونه انجمن به سال پایینی ‌ها معرفی کردم؟

پیش از شناخت انجمن، باید با شرایط فعلی خود، جامعه و دانشگاه آشنا شد. بنابراین قبل از معرفی انجمن ترجیح می‌دهم بعنوان یک سال بالایی کمی از فضای دانشگاه بگویم. ۱۲ سال به ما گفتند که باید درس‌هایی را حفظ کنیم و همانند اسفنجی که آب را جذب می‌کند، درس‌ها را حفظ کردیم و پا به دانشگاه گذاشتیم. با همین روند هم می‌توان ادامه داد و ارشد و دکترا را گرفت و بعد هم درگیر کار و زندگی شد و رفت. اما آیا دانشگاه همانند مدرسه است؟

نگاهی به رشته‌ی خودمان بیندازیم: عصر سوپر معمارهایی مثل زاها حدید و لوکوربوزیه به پایان رسیده و امروزه واقعا شرکت‌های معماری‌اند که معماری‌های شگرف عصر ما را می‌سازند. پریتزکر کم‌تر به افراد نامی تعلق می‌گیرد و همه‌ی این‌ها نشان از تغییر رویکرد معماری دارد. جدا از فعالیت‌های شرکتی، چند سالی است که در ایران، فعالیت‌های استارت‌آپی رواج یافته و اساسا این فعالیت‌ها نیز مهارت‌هایی را می‌طلبد که در دانشگاه از آن‌ها کم‌بهره‌ایم؛ مثل فعالیت‌جمعی، مدیریت، خلاقیت و روابط عمومی...

این از مسائل بازار کار و سری هم به دنیای علم بیندازیم! سال‌هاست که رشته‌ها معنای صلب خویش را از دست داده و امروزه رشته‌های بی‌شمار میان‌رشته‌ای تعریف می‌شود؛ ما دانشجویان معماری به‌خوبی با میان‌رشته‌ها آشنایی داریم: از روانشناسی محیطی تا انرژی در معماری و امثالهم... اما آیا واقعا بلدیم که با یکدیگر تعامل داشته باشیم و ارتباط برقرار کنیم؟ دنیای میان‌رشته که بحثی قدیمی است؛ امروزه مساله‌ی میان‌فرهنگی مطرح است و همین چندی پیش گرایشی در مقطع ارشد برای تمام رشته‌ها به‌وجود آمد به نام GSP (Global Study Plan) W جهان به‌سرعت به‌فکر تعامل هرچه بیش‌تر با یکدیگر است و ما حتی برای تعامل با هم‌رشته‌ای‌های خودمان هم عاجزمانده‌ایم. این عجز بخاطر کم‌تجربگی است و انجمن علمی، بسیج و انجمن اسلامی، همگی این مهارت را تقویت می‌کند... (و باقی حرف‌ها)

انجمن‌طور: تغییر رویکرد و انتخابات

شرایط انتخابات قبلی بسیار متفاوت تر از حالا رقم خورد و ما -شورای مرکزی فعلی- در جدالی نفس گیر توانستیم پیروز شویم. اما حالا و پس از یک دوره، دیگر خبری از آن هیجان شوک آور انتخابات نیست و تعداد نامزد‌ها به کم‌تر از نصف کاهش داشته.

آمار قابل تاملی است، اما با بررسی نامزدها نسبت به آینده ی انجمن امیدوارتر شدم! چرا که اکثریت تجربیاتی در این دوره داشته و احتمالا رویکردی در جهت انجمن فعلی دارند و یا در جهت اصلاح آن می کوشند؛ در هر صورت دیگر خبری از آن انقطاع های دوره به دوره و جانکاه نیست!

 تمام این‌ها نوید بخش تغییر نگاه دانشجویان به این نهاد کوچک، ولی تاثیرگذار دانشجویی است:

 دیگر انتخابات یک قیف وارونه نیست؛ شورای مرکزی دیگر یک شرکت دربسته نیست و آغوشش را برای هر دانشجوی علاقه‌مندی باز گذاشته؛ 

و در این بین، همچنان کسانی هستند که برای کسب تجارب متنوع شخصیتی، فردی و مدیریتی سختی های فعالیت در شورای مرکزی را به جان بپذیرند و خوب می دانند که 

هر که در این بزم مقرب‌تر است

جام بلا بیش‌ترش می‌دهند

انجمن‌طور: نقد وارد است؟

واقعا چگونه می‌توانیم به همین راحتی بر فعالیت‌های اجرایی و مدیریتی و امثالهم نقد وارد کنیم؟

هرچه فکر می‌کنم آن‌قدر ابعاد مختلف و عوامل تاثیرگذار مختلف بسیار است که می‌ترسم شاید دیگر جرئت نقد کردن نداشته باشم؛ حداکثر شاید سوال بپرسم. حتی همیشه انتظار جواب هم ندارم! می‌دانید، بعضی وقت‌ها حتی نمی‌توان خیلی چیزها را توضیح داد و پاسخی به سوالاتمان هم نیابیم...

آنچه میماند

دیگران ما رو با عنوان فعالیتامون به یاد می آرن و ما خودمونو با کلی خاطرات و تجربه...

انجمن‌طور: خوبش

نماز روزه مستحبش خوبه

فعالیت، داوطلبانه‌اش

والسلام!