چند وقت پیش، همین طور که در خیابان ذهنم درگیر ترکیب های رنگی بود، به یاد پرچم ایران افتادم...
چه جالب می شود، اگر ترکیب رنگ پرچم ها را نیز از این جهات بررسی نمود:
وقتی بخواهیم اثری را از نظر ترکیب رنگی بررسی کنیم، می توانیم آن را از سه جهت بررسی نماییم:
1- کانستراکسیون (نمادی)
2- اکسپرسیون (احساسی)
3- امپرسیون (بصری)
پس برای بررسی پرچم ایران نیز باید آن را از این سه جهت بررسی نمود.
نمادی:
پرچم هر کشوری، در هر حال باید بیان کننده اعتقادات و مقدسات آن باشد. برای همین استفاده از نماد، در آن رایج است.
برای مثال رنگ نارنجی نماد آیین بودا یا سبز در پرچم عربستان، نماد اسلام می باشد.
برای پرچم ایران چنین تعابیری بیان شده است:
- سبز: نشانه اسلام، خرمی
- سفید: صلح و دوستی و نشان زرتشتیان باستان
- قرمز: انقلاب و خون شهدا
نباید سریع موارد ذیل را پذیرفت! پرچم ایران از اوایل قرن بیستم این چنین شکل گرفته است. بسیاری از متخصصین بر این عقیده اند که نماد های ذکر شده صوری است و در هنگام شکل گیری پرچم، این چنین مفاهیمی مطرح نبوده. پس رنگ های پرچم ایران را نمی توان به سادگی از منظر کانستراکسیون بررسی نمود.
اکسپرسیون:
برای بررسی اکسپرسیون، نمی توانیم ابراز نظر کلی کنیم و شاید سخت ترین بخش بررسی نیز همین اکسپرسیون باشد.
زیرا تجارب شخصی و احساسات فردی، به شدت بر اکسپرسیون رنگی تاثیر می گذارد. برای همین اگر بخواهیم حقیقتا از این منظر پرچم کشورمان را بررسی کنیم، باید یک مورخ خبره باشیم. وضع زندگی و احساسات ایرانیان قرن اخیر را فهمیده باشیم و با احساسات جمعی مردم درباره ی یک رنگ آشنا باشیم. (مثلا اگر فرض کنیم لباس قزاق های دوره قاجار قرمز رنگ بوده، پس بر نظر مردم ایران راجع به رنگ قرمز به شکل ناخودآگاه تاثیر گذاشته.)
پرچم منسوب به امیرکبیر
البته اگر روزی کسی بخواهد از این منظر پرچم ایران را بررسی کند، باید ایرانی باشد. چون در هر حال نزدیک ترین فرهنگ به فرهنگ ایرانیان 1900، ما ایرانیان 2000 هستیم! نه کسی دیگر!
امپرسیون: