هرمان موتسیوس در سال 1911 چنین می نویسد:
معماری وسیله ی واقعی سنجش فرهنگ یک ملت بوده و هست. هنگامی که ملتی بتواند مبل ها و لوستر های زیبا بسازد، اما هر روزه بدترین ساختمان ها را می سازد، دلالت بر اوضاع نابسامان و تاریک آن جامعه دارد. اوضاعی که در مجموع، بی نظمی و عدم قدرت سازماندهی آن ملت را به اثبات می رساند.
کتاب نظریه مدرنیته در معماری، دکتر سعید حقیر و حامد کامل نیا
در هفته های اخیر دو فاجعه در مکه رخ داد و به صدر اخبار رسید: اول٫ سقوط یک جرثقیل غول پیکر و حادثه منی که به کشته شدن بیش از هزار زائر ختم شد. حوادثی که هر از چند سال یکبار جان صدها زائر را گرفته و انتقاد بر سیاست های حاکم را به اوج می رساند که به ذکر برخی از آن ها می پردازم:
دهه 1970 میلادی٬ آغازی بر توسعه ی مکه تلقی می شود و از آن زمان تاکنون طرح های متعددی اجرا شده تا مقدس ترین شهر جهان اسلام قدمی رو به مدرن شدن بردارد و پذیرای تعداد بیش تری زائر باشد. حضور جرثقیل های غول پیکر در این شهر چیز جدیدی نیست و به گفته ی منابع محلی در حال حاضر بیش از یکصد دستگاه مسجدالحرام را محاصره کرده است تا در سال 2020 شهر پذیرای 5 میلیون زائر باشد.
