حقیقت این است که مخالفان قدرت حاکم، معمولا زیر گرد و غبار گذر زمانه فراموش می‌شوند و به مرور و با فراموشی آن‌ها قدرت حاکم مشروعیت بیش‌تری می‌یابد. معمولا این صدای قدرت است که می‌ماند. البته این ابدا تلخ نیست؛ چرا که مخالفان باید برای اصلاح همان قدرت حاکم بجنگند و نه جاودانگی!