1- درس اجباری است. در عین آن که:
2- اساتید از حد سن تدریس گذشته و به تکرار افتاده و یا از شدت دغدغه ها فرصتی برای مرور دروس ندارند. (نمی دانم چه حکمتی است که معاون وزیر خود را ملزم به تدریس نیز می‌داند.)
3- منابع بسیار ضعیف امتحانی و بسیار ضعیف ترجمه شده
4- عدم نگاه به حال یا آینده برای اصلاح و نگاه صرف به گذشته، دانشجویانی که اتفاقا دغدغه‌ی آینده دارند و اساتیدی که انگار با آموخته‌هایشان هم خاطره بازی می‌کنند.
عموما طراحان در پاسخ به این سوال که «فضاهای باز مسکونی برای چه کسی ساخته شده‌اند؟» جواب می‌دهند: «برای تمام مردم.» اما دیویس نظر دیگری دارد: « مردم آرای مختلفی درباره‌ی آسایش و تفریح کردن در خارج از خانه دارند؛ بنابراین این فضاها برای همه‌ی آن‌ها طراحی نشده‌اند. اگر پولدار باشید، یا ارزش‌هایتان با باور‌های طبقه‌ی متوسط یا بالای جامعه هماهنگی داشته‌باشد، با آغوش باز مورد استقبال قرار می‌گیرید. اما اگر چنین نباشد، بهتر است اینجا را ترک کنید که البته در اغلب موارد به معنا در خانه ماندن و نرفتن به هیچکدام از این فضاهاست. برای کسانیکه مانند طبقه‌ی متوسط جامعه به طبیعت احترام نمی‌گذارند و آن را ستایش نمی‌کنند، فضاهای دست دومی تهیه شده است که تجهیزات و امکانتشان هم محدود است.»
مقاله‌ی طراحی جامعه - راندلف هستر جونیور - 1974 - برگرفته از کتاب نظریه معماری منظر
این «ما» یک جادوست و خیلی هایمان وابسته به آنیم. از سیاست مدارهای شارلاتانِ به دنبال رای تا جامعه شناسان و من و تو و او که برای اعلام همبستگی و اتحاد یا توجیه یکدیگر از «ما» استفاده می‌کنیم. ما بسیار قدرتمند است. آن‌قدر که می‌گویند اگر قرار باشد «ما» کاری کند، سخت ترین کار برای «من» مقاومت و یا مخالفت با آن است. ما را اگر دوست نداشته باشی، مجبوری تحملش کنی که تو را خواهی نخواهی در «ما»های بسیاری می‌گنجانند. «ما» ویژگی‌های جالب دیگری دارد که در این مجسمه اثر تونی کرگ (Tony Cragg) به آن اشاره شده...
یکی از نکاتی که بسیار برایم جالب بود، این که ما با آن که مجموعه‌ای متکثر از افراد است، اما وقتی که «ما» می‌شود، همه یک شکل اند...
آن‌چه برداشت من بود، این که مجبوریم برای بررسی و تعیین تکلیف «ما» به این رویکرد ساده گزینی رو آوریم. ولی شاید اشتباهمان از آنجایی شروع شود که پس از شناخت «ما» هر «من»ی را همانند «ما» ببینیم و همچون «ما» برایش تعیین تکلیف کنیم.
کپی رایت تصویر از امیرحسین:)
فرصتی شد و یکی از اساتید نقد خواستند و من به ایشان منتقل نمودم.لازم به ذکر است که عرض کنم، نقد راجع به طرح4 و درباره‌ی خانه می‌باشد:
این سوالی است که بنظرم خیلی ضروری هست که یکبار برای ما و اساتید روشن بشود:
ما در دانشگاه چرا باید خانه را طراحی کنیم؟
اصلا قرار است در طراحی ها چه چیزی یاد بگیریم؟
خروجی های دانشگاه با بقیه چه فرقی دارند؟
این ها سوالاتی است که بعد از این طرح واقعا ذهن مرا مشوش ساخته و از چند دیدگاه سعی می کنم به مساله بپردازم:
1- دانشگاه قرار است که دانشجو تحویل دهد و نه تکنسین:
البته انواعی دارد...
ولی راجع به یک طیفشان:
آیا احمق‌هایی هستند که کم‌تر حرف می‌زنند؟
تا مرد سخن نگفته باشد
عیب و هنرش نهفته باشد؟
برادر من، خواهر من
هیچ رسانه‌ای هنوز به این توانایی نرسیده که بتونه یک مطلب 100% غلط رو به خورد شما بده. (شاید برسه یه روزی، ولی حالا تا اون موقع...)
بنابراین، یک مطلب صحیح رو با دروغ می‌آمیزد و حاصل این آمیزش شوم، همان اخباری می شه که در تلگرام و اینستاگرام پخش میشه.
تیزی حقیقت زیر مورفین آرامش
هرسایه یه دروغ از همسایه می‌گفت...
مورفین- سورنا
